Touren rond Jepara

Na een geweldig weekend in Yogyakarta, met onderweg een bezoek aan de Borobudur en de Prambanan (de twee mooiste tempels in deze omgeving) dacht dat ik redelijk wat gezien had van Midden-Java. Toch waren er andere hele mooie plekken in de omgeving van Jepara, die zelfs op de brommer goed te bereiken waren.
Dit bleek toen wij (Jan, Vernon, en ik) vorig weekend de brommer pakte met als doel zover mogelijk richting de bergen te gaan. Met de hoop onderweg een waterval en een mooie blik over Jepara en omgeving van bovenaf te kunnen werpen. We hadden vooraf wat informatie gekregen over hoe we ongeveer het beste zouden kunnen rijden. Deze beschrijvingen blijven een gok, en dus een groot avontuur. Met 3 brommers reden wij richting de bergen. We begonnen vanaf de fabriek, waar ze druk bezig waren met voorbereidingen voor de beurs in Singapore.
De weg richting de bergen is redelijk hetzelfde. Namelijk, chaos chaos en nog eens chaos!! Het verkeer hier kent zo goed als geen regels waardoor iedereen maar door elkaar rijdt. Het gebeurd regelmatig dat er ineens een brommer uit een zijweg direct de grote weg (waar jij met een redelijke snelheid op rijdt) op rijdt, en vervolgens zonder te kijken gewoon zijn gang gaat en er eigenlijk totaal geen besef van te hebben dat hij flink wat risico loopt. Om dan nog maar niet te spreken over wat hier allemaal op een brommer vervoerd wordt.
Toch heeft deze totale chaos in het verkeer hier wel iets. Als je er doorheen rijdt met je motor heeft het zo zijn charmes. De gezinnen die zich volproppen op een brommer. De soms hele kleine kindertjes die tussen hun ouders richting school of sportclub worden gebracht.
Om weer terug te komen op onze rit richting de bergen, kwamen we aan bij de afslag die ons op een weg bracht richting de berg/vulkaan. Een maal op deze weg begon het steeds meer omhoog te gaan. Af en toe stopte we om een foto te maken van de mooie omgeving of een langslopend gezin die graag (trots) willen dat hun kind op de foto komt. Dit tafereel begint mij steeds meer op te vallen. Ik krijg zelfs regelmatig het “terima kasih” (bedankt) te horen als ik een foto van diegene, of zijn kind heb gemaakt. Als liefhebber van mooie foto’s maken/bekijken is dit een geweldig land.
Hoe hoger we kwamen op de berg hoe steiler en smaller de weggetjes werden. Ook de mensen begonnen ons steeds vervreemder aan te kijken wat mij het gevoel gaf dat op deze plek al helemaal niet vaak en “Londo” (blanke) kwam. Na enige tijd kwamen we op een plek waar een moskee stond waar net allemaal vrouwen in prachtige fel gekleurde gewaden gekleed waren. Toen ik stopte om een foto van dit tafereel te nemen kwamen er direct allemaal vrouwen met hun kinderen op hun arm naar mij toe, of ik van hun kind een foto wilde maken.
Hoe hoger wij kwamen hoe smaller en steeds meer onbegaanbare weggetjes er ontstonden. Gelukkig kun je met een brommer ver komen. Toch besloten we gezien de lange terugreis, de berg weer af te dalen. Telkens weer als wij mensen tegen kwamen werd er vreemd opgekeken.
Na een goede terugreis, en onderweg nog even gestopt te zijn om even anderhalf miljoen uit de muur te halen, kwamen we thuis aan en konden we gaan eten. Pas na een maand heb ik de steiger voor het huis ontdekt als een mooie plek om naar de rustgevende zee en ondergaande zon te kijken. Zodra Jan en ik de poort uitliepen om het weggetje over te steken naar de steiger kwamen er een aantal meiden op ons af die graag met ons op de foto wilde. Op de steiger ben je zeker niet de enige en zit je tussen de lokale gezinnen met kinderen die hier hun rustige vrije dag doorbrengen.
Wat betreft het werk zit er steeds meer vooruitgang in. Het invoeren van een kwaliteit/materiaal controle systeem neemt veel tijd in beslag. Vooral om te onderzoeken hoeveel van welk product er gebruikt wordt. Dit betekend dat ik veel moet vragen en overleggen met de mensen van de werkvloer die met hiermee te maken krijgen. Dit gaat tot nu toe goed, maar neemt veel tijd in beslag.
Ook probeer ik de managers van de werkvloer er constant bij te betrekken en hun achter dit systeem te krijgen.
Verder blijf ik mij verbazen over kleine cultuurverschillen. Bijvoorbeeld bij het uitdelen van de salarissen. Deze worden in een mooie envelop met salarisstrookje gestopt. Nadat iedereen zijn Roepia’s uit deze bewuste envelop heeft gehaald wordt het overbodige salarisstrookje inclusief de lege envelop op de grond gegooid. Dit geeft een grote witte enveloppen bende voor de fabriek. Je zou denken dat dit een probleem is. Maar dit is niet het geval. Want deze (slechte) gewoonte van alles op de grond gooien, geeft de oude man die meestal rond de fabriek te vinden is de gelegenheid om alles bij elkaar te vegen en te verbranden. Zo houdt deze gewoonte van de werknemers een bejaarde man rond de fabriek van de straat en geeft dit hem de gelegenheid om op zen tijd een mooie fik te steken.
Afgelopen weekend was het tijd voor Jan en Vernon, waar ik veel mee opgetrokken ben, om richting huis te gaan. Aangezien zij richting Semarang moesten om op het vliegveld afgezet te worden, leek het mij geen slecht idee om mee te gaan en vervolgens wat van Semarang te zien. Na rondgelopen te hebben in het gebouw met 1000 deuren, en een aantal andere oude Nederlandse gebouwen gefotografeerd te hebben ben ik weer terug gegaan richting Jepara.
Aan het einde van de middag ben ik nog even langs de kust van Jepara gereden met de brommer om hier een aantal foto ’s te maken en de zonsondergang te kunnen fotograferen. Telkens als ik stopte voor een foto moment kwamen er mensen naast mij staan of om mij heen staan. Ik merkte dat (zeker als je alleen bent) ik veel aandacht trok als blank persoon met zo een grote crossmotor.
Ik kwam hier een mooi tafereel tegen. Op veel verschillende plekken langs de kust komt de lokale bevolking (net als ik) kijken naar de zonsondergang. Dit is een mooi tafereel. Hele gezinnen trekken op hun brommer naar elk klein stukje strand om zo te kunnen socializen met op de achtergrond de mooie ondergaande zon. Dit geeft mij de gelegenheid om mooi foto’s te maken.

Tot zover mijn belevenissen.
Bedankt voor jullie interesse en tot snel
Groeten uit Jepara
Paul